ANTWERPEN (België) Een van de mooiste stadsgidsen die ik ken, is de 'Gids voor Oud Antwerpen' van George van Cauwenbergh. Net als de stad zelf bevat het boek een tamelijk ongeorganiseerde verzameling belangrijke en onbelangrijke wetenswaardigheden. De eerste druk van de gids stamt uit 1973 en inmiddels beleefde het 450 pagina's tellende boekwerk maar liefst negen drukken.
CAGLIARI (Sardinië) 'Thank heaven, no one takes any notice', schreef D.H. Lawrence in zijn Sea and Sardinia (1921). Hij noteerde het bij aankomst in de Sardijnse hoofdstad Cagliari. Een handjevol mannen met de handen in de zakken stond op de kade de komst van de kleine oude stoomboot uit Sicilië te negeren.
LA GOMERA (Canarische Eilanden) Het was een buitengewoon vermoeiende wandeling door een door de regens geteisterd spoor naar de Garajonay, met 1487 meter het hoogste punt van het eiland La Gomera. Het handzame wandelgidsje had ons een ontspannen tocht beloofd, maar het zal wel aan ons en onze conditie gelegen hebben, vrees ik…
LEVKAS (Griekenland) Thomas vraagt of we het al weten van de grote aardbeving op Java. 'Minstens 5000 doden', weet hij. We zijn op Levkas en daar volgen ze aardbevingen aandachtiger dan elders. Of we in Nederland ook aardbevingen hebben, wil Thomas weten. Ik mompel iets van 2,6 op de schaal van Richter laatst bij ons in de buurt. 'For us a Greek salad', gebaart Thomas. Een voorproefje dus...
ROTTUMEROOG (Nederland) Als de Noordster zich een vaarweg baant tussen de staken langs de geul van het haventje van Noordpolderzijl naar de Waddenzee is het middaguur al gepasseerd. We zijn met een man of twintig met een excursie van Staatsbosbeheer op weg naar Rottumeroog.
EL HIERRO (Canarische Eilanden) De geleerden denken dat zich op El Hierro twaalfduizend jaar geleden een natuurfenomeen van een ongekend formaat heeft voorgedaan. Stel je het kleine Canarische eiland El Hierro voor als één grote vulkaankegel op de bodem van de Atlantische Oceaan. Op een dag moet er boven bij de kraterrand een enorme scherf van de wand zijn afgebroken. Een scherf van meer dan 1500 meter hoog.
BORKUM (Duitsland) Als je je bij zomerdag ’s morgens om half acht in de Eemshaven op de Ost-Friesland inscheept naar het Duitse waddeneiland Borkum, kun je om een uur of negen al op de Strandpromenade zijn. Je staat er dan overigens wel vrijwel alleen, want Borkum en zijn gasten slapen graag lang uit. Loop een strandtent binnen en met een beetje geluk hoor je ze in het keukentje de afwas van gisteravond doen.
ALONNISOS (Griekenland) Avondzon op de haven van Patitiri. Ik tel 62 boten. De meest zijn kleine vissersbootjes, zoals je in een kleine Griekse haven verwacht. Verder een paar redelijk bescheiden jachten en aan de nieuwe steiger dobberen twee Flying Delphins. Eén ervan bracht ons vier dagen geleden in vijf kwartier van Skiathos hier naar Alonnisos.
PAG (Kroatië) Tussen de grote krantenkoppen over bombardementen en bloedige gevechten aan het begin van de Balkanoorlog in 1991 zal het vrijwel niemand opgevallen zijn. Het was niet meer dan een klein berichtje dat vertelde dat de mortieren van de Serven vanuit de bergen de kustweg konden bestrijken en dat het doorgaande verkeer daarom koos voor zestig relatief veilige kilometers over het eiland Pag.
SKIATHOS (Griekenland) Een paar dagen geleden kwamen we deze buitengewoon vervelende landgenoot op Alonnisos voor het eerst tegen: een parmantig sikje aan de kin, een fototoestel voor de buik, een schoudertas voor de borst en een vrouw in het kielzog. Een landgenoot in wiens buurt je je gedeisd houdt terwijl je alles doet wat in de vermogen ligt om geen Nederlander te zijn, laat staan Nederlander te lijken.
MERIDA (Spanje) Hoe maak je een goed museum? Het Museo Nacional de Arte Romano in Mérida (West-Spanje) bewijst dat je daarvoor op z’n minst aan twee voorwaarden moet voldoen. Je hebt conservatoren nodig die niet per se voortdurend álles willen laten zien. En je moet een architect zien te vinden die een collectie – letterlijk en figuurlijk – op zijn plaats kan zetten.
SALAMANCA (Spanje) Het is half acht ’s avonds en de zon schijnt in Salamanca nog zo fel dat de helft van Plaza Mayor zo oogverblindend licht is dat je aan de overkant van het plein nauwelijks iets kunt onderscheiden. We schuiven aan op Plaza Mayor en voor de zoveelste keer zien we een paar uur lang Salamanca langskomen.
El Hierro (Canarische Eilanden) Sinds de dichter Bloem ons de vraag ‘Wat is natuur nog in dit land?’ stelde, weten we zeker dat we in Nederland geen ‘echte’ natuur meer hebben. Ik keek voor het eerst met Nederlandse ogen naar het landschap van El Hierro. Tot nu toe had het eiland zo ongerept geleken…
SKYROS (Griekenland) De eerste keer op Skyros was ik dik een uur onderweg om in Skyros-stad te komen. Het was warm die middag en ik volgde vanaf de kust de smalle weg die me tegelijk met de auto's, de brommers en de muilezels in ruime slingers tegen de berg op omhoog bracht. Later kwamen we er achter dat je met een lange trap in vijf minuten boven in de stad bent.
SKYROS (Griekenland) 'U komt gaandeweg langs vele kapelletjes, elk met een eigen sfeer en decoratie. Neem gerust binnen een kijkje en steek in ruil voor wat kleingeld een kaarsje aan.' Het was zaterdagmiddag op Skyros en dit was de twaalf-kapelletjesroute, volgens het gidsje de mooiste wandeling op het eiland.
NORA (Sardinië) Ten zuidwesten van Cagliari ligt de oude handelsstad Nora. Tweeduizend jaar geleden was het de grootste en rijkste stad van Sardinië, halverwege Italië en Afrika. De Phoeniciërs vestigden zich er in de achtste eeuw voor Christus. In 238 v.Chr. vroeg men de Romeinen hen te helpen tegen de Carthagers. Sardinië werd deel van het Romeinse rijk, Nora een Romeinse stad.
ORGOSOLO (Sardinië) Dat het plaatsnaambord van Orgosolo met kogels werd doorzeefd, is niet zo bijzonder. Elk plaatsnaambord op Sardinië wordt als schietschijf gebruikt. Gaten die meer dan vuistdik waren, hadden we elders echter nog niet gezien. In Orgosolo is men kennelijk gewend grof geschut te gebruiken.