EL HIERRO (Canarische Eilanden) De geleerden denken dat zich op El Hierro twaalfduizend jaar geleden een natuurfenomeen van een ongekend formaat heeft voorgedaan. Stel je het kleine Canarische eiland El Hierro voor als één grote vulkaankegel op de bodem van de Atlantische Oceaan. Op een dag moet er boven bij de kraterrand een enorme scherf van de wand zijn afgebroken. Een scherf van meer dan 1500 meter hoog.
Vijf kilometer breed en twintig kilometer lang schoof hij langs de kraterwand naar beneden en spatte uiteen op de bodem van de oceaan. Als je na ontelbare haarspeldbochten uit de mist van de hoogvlakte afdaalt naar La Frontera, kom je in El Golfo, de vlakte die de scherf achterliet.
In de hoofdstraat wijzen de oude heren van het dorp ons de weg naar ons huisje voor een week. Er zullen in de wereld weinig dorpen te vinden zijn waar men door een uitgekiend systeem van eenrichtingsverkeer meer autoverplaatsingen weet te realiseren als in La Frontera.
’s Avonds installeren we ons op het terras bij de voordeur. In de verte de kerk van Nuestra Senora de la Candelaria die op een steile heuvel aan het begin van het dorp gebouwd werd. In een halve cirkel eromheen een vrijwel loodrechte bergwand. Op zo’n moment weet je het zeker: scherven brengen geluk.
(maart 2001)