SKIATHOS (Griekenland) Een paar dagen geleden kwamen we deze buitengewoon vervelende landgenoot op Alonnisos voor het eerst tegen: een parmantig sikje aan de kin, een fototoestel voor de buik, een schoudertas voor de borst en een vrouw in het kielzog. Een landgenoot in wiens buurt je je gedeisd houdt terwijl je alles doet wat in de vermogen ligt om geen Nederlander te zijn, laat staan Nederlander te lijken.
Naast hem gezeten op het terras merkten we dat de Griekse bediening, de Griekse kwaliteit en de Griekse prijzen evenzovele bronnen van 's mans ergernis vormden. We zagen hem tot onze opluchting op de excursieboort terugvaren naar Skiathos, maar de volgende dag was hij tot onze verbijstering al weer terug op het eiland. Kennelijk vermoedde hij dat het elders op de Sporeaden nog veel erger moest zijn…
Nauwelijks op Skiathos gearriveerd zagen we onze buitengewoon vervelende landgenoot dus voor de derde keer. We zaten op een terras aan de oude haven om te bekomen van de cultuurschok die de overgang van het stille Alonnisos naar het supertoeristische Skiathos teweeg gebracht had, toen hij plotseling vlak voor ons opdook: sikje, fototoestel, schoudertas. Misprijzend bestudeerde hij de menukaart.
Zijn vrouw kwam een paar stappen naar voren, bestudeerde op haar beurt het menu en probeerde: 'Hier hebben we toch van die lekkere Griekse dingetjes gegeten'.
De man luisterde niet en dribbelde driftig weg. Wij haalden opgelucht adem. We hebben hem niet weer gezien.
(september 2002)