ROTTUMEROOG (Nederland) Als de Noordster zich een vaarweg baant tussen de staken langs de geul van het haventje van Noordpolderzijl naar de Waddenzee is het middaguur al gepasseerd. We zijn met een man of twintig met een excursie van Staatsbosbeheer op weg naar Rottumeroog.
Het matineuze vertrekuur is opgelegd door de wetten van het getij die maken dat Rottumeroog alleen bij hoogwater kan worden bereikt. Na een ommelandse reis over het Wad - nagestaard door waakse zeehonden - zijn we om drie uur bij het eiland. De schipper parkeert de Noordster door de boeg op de zandplaat te zetten. Na een half uur lopen over het droogvallende wad zijn we op het eiland.
De twee vogelwachters, die van april tot september op het eiland wonen, laten ons trots hun eiland zien. Ze vertellen over de sterns, de meeuwen en de lepelaars die Rottumeroog bevolken om er in alle rust hun jongen te laten opgroeien en er de buik rond te eten voor hun lange trektochten noord- en zuidwaarts. We zien de paarse velden lamsoor, we stappen behoedzaam over de rode ogentroost op ons pad en we snuiven de neus vol met de geur van zeealsem. Een dagje op visite bij de natuur.
Meer dan veertig jaar geleden was ik ook op Rottumeroog. In 1965 mocht ik als veertienjarige een dagje mee met de mannen van Stork Pompen Assen waar mijn vader werkte. De mannen gingen met netten bot vissen in de prielen. Wij, de jeugd, raapten voor meneer en mevrouw Toxopeus manden vol meeuweneieren. De meeuwen maakten boze duikvluchten. Kijk hier voor een paar bladzijden uit mijn reisverslag van toen. Het was de laatste zomer van de familie Toxopeus op het eiland, realiseerde ik me jaren later. Jan Toxopeus ging met pensioen en de volgende strandvoogd bleef op de wal wonen.
Anno 2006 blijkt er niets meer over van de wereld van Toxopeus. De vogelwachters wijzen de plek op het strand waar ik het huis van Toxopeus veertig jaar geleden moet hebben gezien. In 1998 spoelde een herfststorm huis en duin weg. Van de tuin van Toxopeus resten dode twijgen in het zand. Ook de gietijzeren Zeekaap staat al lang niet meer op de plek waar men hem in 1883 bouwde.
Rottumeroog is veertig jaar verder op zijn reis over het wad. Op weg van een grijs verleden naar een onberekenbare toekomst.
(augustus 2006)