BOUILLAC (Dordogne) Waarschijnlijk kent u Bouillac niet. Het dorp - nou ja: de kerk, de school, de Mairie en een handvol huizen - ligt aan de smalle D26 van Belvès naar Beaumont. Vermoedelijk zegt het u nog steeds weinig… We zijn in de Dordogne-streek. We lopen een rondje in de buurt en komen dus weer 'ns door Bouillac.
Het is februari en buitengewoon koud voor de tijd van het jaar. Meestal lopen we even de ommuurde begraafplaats op om te zien wie het dorp de afgelopen maanden ontvallen is. Er is nog ruimte voor eeuwen.
Het meest opmerkelijke graf is van de familie Jolibert. Er liggen een vader, een moeder en hun dochtertje die in 1964 bij de doorkomst van de Tour de France om het leven kwamen. Doodgereden door een auto uit de reclamekaravaan, weet iedereen in het dorp u nog te vertellen. Zo'n echt Frans graf, de steen afgeladen vol met kunstbloemen, marmeren souvenirs en andere accessoires uit de Pompes Funèbres-winkel.
Dit jaar viel ons te midden van al die kitsch voor het eerst een eenvoudige grafsteen bij de muur op. Het graf van Christine Levett. Op de steen stonden alleen haar naam en een dichtregel: 'If I should die then there's some corner of a foreign field that is ever England'.
Beroemde woorden van de Engelse dichter Rupert Brooke, zij het enigszins aangepast aan het formaat van de steen. Op Brookes eigen graf ver weg in een verlaten hoek van Skyros middenin de Egeïsche Zee lazen we wat-ie in zijn beroemdste 'War Sonnet' echt geschreven had (zie Een hoekje van de wereld elders in Plaatselijk belang):
If I should die, think only this of me
That there’s some corner of a foreign field
That is forever England.
Brooke was 28 jaar toen hij in 1915 stierf. Bijna een eeuw na zijnaren later zochten we het Op het graf van Christine Levett staan geen geboortedatum en sterfdatum. Er liggen geen 'Regrets' van bedroefde familieleden op deze verlaten plek in een vreemd land. Christine moet eenzaam zijn geweest hier in de Dordogne. Of is het de kou van februari die ons te pakken krijgt …
(februari 2005)