MADEIRA (Portugal) In twintig minuten ben je met de bus van ons stadje Ribiera Brava in de hoofdstad Funchal, tenminste als je de bus hebt die langs de Via Rapida - langs de snelweg - gaat. We willen wat eten en drinken in Funchal en lopen van de bushalte naar de Zona Velha, de oude buurt.
Daar installeren we ons op het terrasje van Bar Two aan de boulevard. Behalve aan zijn gele stoeltjes is de zaak vooral te herkennen aan het feit dat de bar zo ongeveer de enige in de buurt is die geen personeel op de stoeprand geposteerd heeft om je naar binnen te loodsen. Bar Two legt liever een weldadige onverschilligheid ten aanzien van zijn gasten aan de dag...
Een wat grotere stad als Funchal brengt je als toerist altijd enigszins in verwarring. Voor je gevoel moet je op z’n minst bij de toeristische highlights langs - ‘Funchal in één dag’ heet een hoofdstukje in de reisgids - maar aan andere kant bekruipt je het gevoel: waarom? Waarom de zoveelste kerk, die eerlijk gezegd ook helemaal niet zo bijzonder is? En het zoveelste museum? Het Ronaldomuseum? Thuis heb ik toch ook niks met Ronaldo...
We zitten een tijdje bij Bar Two gelukkig te zijn en vermaken ons kostelijk met het bestuderen van wat de voorbijgangers zich allemaal laten welgevallen om later over Funchal te kunnen meepraten. Even later zitten we op het terras van een allervriendelijkste Chinese dame die onze tafel vol zet met de lekkerste gerechtjes. Hoe Portugees wil je het vandaag hebben?
Bij de bushalte van Lijn 7 terug naar Ribeira Brava staan al flink wat mensen en de bus zit even later zo goed als vol. We denken over twintig minuten thuis te zijn, maar dan heb je buiten de ‘Via Normal’ gerekend. De chauffeur ontkent de borden die je de snelste weg naar de eindbestemming wijzen en begint aan een adembenemende tocht door de nacht van Madeira.
De bus klimt brommend steile weggetjes omhoog om zich vervolgens met een onwaarschijnlijke snelheid trillend en rammelend weer naar beneden te storten. In de koplampen van de bus zie je mensen op de stoeprand staan bij de barretjes onderweg. Af en toe halen we een brommer in. Op de rotondes beschijnen de lichten van de bus een heldere baan op de rotswand rondom.
Regelmatig drukt iemand op een knopje in het plafond van de bus om er enkele tientallen meters verderop uitgezet te worden. De deuren zijn nauwelijks dichtgeklapt of de bus rijdt al weer. De halsbrekende toeren die hij met zijn bus moeten uithalen, lijken de chauffeur weinig moeite te kosten, want hij heeft ondertussen ook nog tijd voor gesprekjes met de mensen bij hem in de buurt.
Terwijl koele avondlucht de bus binnenstroomt, rijden we door een overdonderend landschap. Aan alle kanten zie je lichtjes op de hellingen. Heel diep onder ons zien we het verlichte lint van de Via Rapida nu eens hier, dan weer daar. De aardrijkskunde van Madeira moet je met de paplepel zijn ingegoten.
Plotseling draaien we aan het eind van een tunnel een rotonde op en herkennen we de blauwe bloesem van de bomen die langs de toegangsweg van Ribeira staan. We zijn weer thuis, 1 uur en 15 minuten na vertrek. En dat voor dezelfde € 3,40 p.p. als vanmiddag ...
(mei 2019)
Madeira in Plaatselijk Belang
- Door de nacht van Madeira (mei 2019)
- Zonnig Madeira (mei 2019)