PANCORBO (Spanje) Onderweg van Bilbao naar Burgos kwamen we er per ongeluk een keer terecht toen we geen zin hadden verder te gaan. Pancorbo heette de afslag van de Autovía del Norte. Er lag een dorp dat inderdaad zo heette. We stapten uit.
De huizen van Pancorbo zijn oud. De meeste minstens een paar honderd jaar. Ze staan er niet omdat ze zo monumentaal zijn. Ze lijken er vooral nog te staan omdat niemand in Pancorbo het geld had zich een nieuw huis te bouwen. Geschiedenis die de tijd mee had.
Achter de huizen aan de oostkant van het dorp loopt een beek diep in het dal. Een smalle stenen brug brengt je naar een door iedereen vergeten Rococokerk aan de overkant.
In Bar Dos Hermanos middenin het dorp hebben de vrouwen het op dit uur van de dag kennelijk voor het zeggen. Vier oudere dames smoezen aan een tafeltje zonder op of om te kijken. Het meisje achter de bar kijkt met twee vriendinnen naar een soap en schenkt ons tussen de bedrijven door wat in.
Pancorbo is een dorp waar je niemand naartoe zou durven sturen. Toch ben je er onmiddellijk weer helemaal thuis in Spanje. Ik hou van Pancorbo en kom er terug.
(juni 2004)