KYTHERA (Griekenland) De weg voorbij Mylopotamos is lang en bochtig. Eerlijk gezegd hebben we geen idee waar we terecht zullen komen. Het bordje belooft ons Limnionas, maar op de kaart eindigt het rode kronkelslangetje abrupt aan een lege kust. Een bord aan het begin van de weg informeert ons hoeveel euro's de EU in deze onderneming gestoken heeft.
Er lijkt geen eind aan te komen aan de bochten, bergruggen en vergezichten. Ik probeer me de man op een Brussels kantoor voor te stellen die de middelen voor deze asfaltweg fourneerde. Ongetwijfeld hebben nieuwe economische impulsen voor de ongebruikte westkust van het eiland centraal gestaan in de aanvraag van de autoriteiten van Kythira.
Op zijn mooist laat Limnionas zich omschrijven als 'een kleine vissersnederzetting aan een stille baai'. Er staat nog één auto geparkeerd onder de bomen aan het strand. De eigenaresse van het voertuig en haar dochter zitten bij de eigenaar van Bar Nikos op het terras. Nikos zelf drinkt een blikje Amstel met hen mee. Met ons erbij telt het inwonertal van Limnionas nu vijf personen.
We gaan aan een tafeltje zitten dat Nikos zelf gemaakt heeft van een boomstronk. In de verte bromt de kleine aggregaat die Bar Nikos van stroom voorziet. In de donkere bar staat het eenpersoonsbed van Nikos.
We bestellen nog maar een blikje. De volledige bevolking van Limnionas is volmaakt gelukkig. Kom daar maar 'ns om in Brussel.
(september 2003)