RUPT-EN-WOËVRE (Meuse, Frankrijk) Die ochtend rijden we vanuit Verdun naar Rupt-en-Woëvre. Wie kent Rupt? Wie zou ernaar toe willen? Wij gaan erheen met een missie.
Rupt-en-Woëvre ligt in het departement Meuse, een kilometer of twintig ten zuiden van Verdun. Er wonen hooguit een paar honderd mensen. Een winkel of een café is er niet (meer). Uiteraard heeft Rupt zoals elk Frans dorp wel een mairie (gemeentehuis). Ernaast staat zoals in elk Frans dorp een monument voor de gevallenen uit de Eerste Wereldoorlog plus een groot kanon. Erachter staat de Église de l'Assomption.
Mijn familie komt uit Rupt-en-Woëvre, althans mijn betovergrootvader Nicolas Boivin (1785-1847). Aan het eind van de Franse tijd kwam hij op de heide bij Drachten terecht en stichtte daar samen met Hielkje Freerks Adema (1791-1834) onze Nederlandse familie.
Vóór Nicolas Boivin kan ik mijn Franse familie vijf generaties terug volgen tot het spoor doodloopt bij Jacques Boivin (1640-1710). Zijn geboortejaar is niet honderd procent zeker en zijn geboorteplaats kennen we niet. We weten echter precies wanneer en waar hij is doodgegaan: op 10 september 1700 in Rupt-en-Woëvre.
Na Jacques zijn alle Boivins in mijn stamboom anderhalve eeuw lang in Rupt geboren, getogen en gestorven. Ze trouwden er met meisjes uit het dorp, leidden een eenvoudig leven als boerenarbeider en kregen veel kinderen. Trouw noteerden de pastoors van de Église de l'Assomption hun namen en alle data in de dikke registers.
Vijf generaties bleven gekluisterd aan hun kleine boerendorp op een steenworp afstand van de Maas totdat Napoleon Bonaparte besloot de Franse jongemannen onder de wapenen te roepen. Nicolas Boivin moest zich op 30 oktober 1806 melden. Hij maakte deel uit van het 37ste Régiment d'Infanterie dat meedeed aan de dramatisch verlopen campagne van Napoleon naar Rusland. Het familieverhaal wil zelfs dat betovergrootvader Nicolas vanuit Rusland naar Friesland gelopen is. In Rupt is hij waarschijnlijk nooit terug geweest.
We lopen een beetje verloren door Rupt-en-Woëvre. Er is niemand op straat. We kijken op de naambordjes en zien geen Boivin. De eerste Boivin die we tegenkomen, ligt op het kerkhof van het dorp aan de overkant van de beek. Op een handvol zerken kunnen we Boivin ontcijferen. Een familiereünie zit er vandaag niet in.
(10 september 2024)
