HYDRA (Griekenland) Ik heb op Hydra twee auto’s geteld: een vuilnisauto en een onbestemd vrachtautootje. Zelfs dat aantal lijkt aan de forse kant want je kunt er hooguit mee rond de haven rijden. Een stukje van niet meer dan een paar honderd meter. Het transport op het eiland wordt door de mens zelf verzorgd of – veel aantrekkelijker in de hitte van de steile straatjes – door de muilezel.
Bij tientallen staan de ezels op de kade te wachten op een vrachtje: de goederenezels hier en de personenezels een stukje verderop, want verschil moet er zijn.
Hun bazen brengen de dag door op het terras van café Tsagaris op de hoek. Een beetje lusteloos roerend in hun glas frappé, de Griekse volksdrank bereid van Nescafé en koud water. Een kettinkje draaiend als een rozenkrans. Ondertussen praten ze. Met elkaar en - zodra iemand zich met zijn ezel verwijderd - over elkaar. ’s-Avonds drinken ze bier. Om beurten bestellen ze een halve liter Amstel om die over de kleine glaasjes te verdelen. Het transportbedrijf te Hydra kent weinig variatie.
(juni 2001)