De ezels van Samariá
CHORA SFAKION (Kreta) Als je vertelt dat je naar Kreta geweest, is er altijd wel iemand die informeert of je de Samária-kloof gelopen hebt. Iedereen loopt toch de Samária-kloof, zie je ze denken...
We hebben een kamer gevonden in Hotel Xenia aan het eind van het dorp Chora Sfakion en zitten met een drankje op het terras van Café Despoina aan het boulevardje. Het is onze derde dag hier en we vermaken ons prima zónder de Samariá-kloof. We vinden het te warm, ’s morgens vroeg is het nu al meer dan 30 graden. En eerlijk gezegd vind ik een tocht van achttien kilometer over rotsen en losse stenen een beetje aan de lange kant.
De Samariá-kloof is één van de vele kloven die op Kreta vanuit de bergen zuidwaarts smeltwater en regenwater richting Libische Zee transporteren. Maar de Samariá is de langste en de diepste van allemaal. Hier en daar is de rotswand 300 meter hoog, weet de reisgids. Let trouwens op de klemtoon in de naam, het is geen Samária-kloof, zoals de meeste Nederlanders zeggen, maar Samariá, ofwel de heilige Maria.
Als je de kloof gaat lopen, moet je ‘redelijk fit’ zijn, vindt de reisgids. Wat is ‘redelijk’, denk ik angstig. Je moet in elk geval doorzettingsvermogen hebben, want als je eenmaal begonnen bent, kun je niet terug en moet je de tocht uitlopen. De geruststellend bedoelde tips in de reisgids zijn voor wandelaars van mijn kaliber voornamelijk verontrustend. Bijvoorbeeld de mededeling dat parkwachten door de kloof patrouilleren om gestrande wandelaars met ezeltjes af te voeren.
Vanaf ons tafeltje voor Café Despoina zien we om kwart voor zeven de Daskalogiannis van Anendyk Ferries in het haventje afmeren. Zodra de laadklap naar beneden is, komt een stroom wandelaars op gang die door de veerboot aan het eind van de Samariá-kloof zijn opgepikt. Als de snelsten de bussen hebben bereikt die boven de haven geparkeerd staan, komen de laatsten pas aan wal.
Vandaag komen ze allemaal nog op eigen kracht van boord. Gisteren ging er eerst een ambulance aan boord om een ongelukkig wandelaar naar het ziekenhuis te brengen. We gebaren de mevrouw van het café dat we graag nog een rondje willen.
(juni 2015)
