ALGARVE (Portugal) Je hoeft maar een paar kilometer ten noorden van de N125 te komen of de grote leegte van de Algarve ontvouwt zich voor je ogen. Heuvels begroeid met dor gras zo ver het oog reikt. Huizen onderweg staan leeg. De bewoners lijken gevlucht.
De zon is onverbiddelijk in het binnenland van Zuid-Portugal. Onverbiddelijk voor het land en voor zijn bewoners. Ze hielden hier schapen, geiten en varkens. De akkers waren klein, verscholen in het dal. Alleen daar was voldoende water. Op gunstige plekken op de helling hadden ze hun wijnstokken. Eiken leverden kurk. Veel bracht het allemaal niet op.
Een vetpot is het leven hier boven de Algarve nooit geweest. Om geld te verdienen moest je naar de kust verkassen toen daar de toeristen kwamen. Veel mensen zijn uit de dorpen van het binnenland vertrokken om aan de kust een nieuw leven te beginnen. Halve dorpen staan leeg in de heuvels.
Zo'n 30 kilometer ten noorden van Tavira ligt bovenop een heuvel het dorp Cachopo. Het is het grootste dorp in de omgeving. Langs de doorgaande weg heb je drie cafés. De mannen op het terras groeten vriendelijk. Zonder uitzondering zijn ze oud. Verweerde gezichten na een leven lang hard werken.
Door de kleine staatjes klimmen we omhoog naar de dorpskerk van Cachopo. Voor de kerk ligt een halfrond bordes met steile trappen. Hier en daar is de kalk van de kerkmuur gevallen.
Aan het kerkplein staat een huis dat van de ene dag op de andere door zijn bewoners verlaten lijkt. De ramen zijn inmiddels gesneuveld. Binnen staat nog alle mogelijke huisraad. Een deel aan de zolderbalken is doorgerot en de meubels van de slaapkamer zijn half naar beneden geschoven. Niemand in Cachopo lijkt zich om dit drama te bekommeren. Iedereen in het dorp heeft zelf genoeg aan de kop.
(juni 2013)