De eeuwige stenen van Osor

cresCRES (KroatiĆ«)   Het stadje Osor ligt nog net op het eiland Cres op de plek waar een gammele draaibrug je naar buureiland Losinj brengt. Er wonen volgens de laatste opgave van de gemeente zeventig mensen en dat moeten er in de hoogtijdagen misschien wel zo'n twintigduizend geweest zijn.

Osor ontwikkelde zich in de Romeinse tijd tot een overslaghaven tussen de Dalmatische kust en de Italiaanse havens. De stad werd bisschopszetel in 530. De eerste bisschopskerk staat nog letterlijk op het Romeinse kerkhof. 'Maria op het Kerkhof' heet-ie in Osor. De nieuwe Maria-kathedraal werd 'pas' in de vijftiende eeuw gebouwd.

Ik lees voor de zoveelste keer 'Kleine ewige stadt Osor' van Ana Deanovic. We lopen voor de zoveelste keer over de landweggetjes rond het stadje. Hier is elke rots een stapel stenen, elke kuil een kelder en elke platte steen een grafzerk. Meer dan tweeduizend jaar geschiedenis voor het oprapen: Romeinse villa's en stadsmuren, Venetiaanse pakhuizen en kades, vergeten kerken en kloosters.
We staan voor de Petruskerk van het Benedictijnenklooster. Althans wat ervan over is. Het zonlicht boende de muren wit. Bomen en struiken vulden de binnenruimte. Klimop puilt aan alle kanten het gebouw uit. Een enorme bloembak op het kerkhof van een eeuwige stad.
(juni 2002)